مقایسه نتایج عملکرد مطالعه مورد-همگروهی با مطالعه همگروهی در بررسی ارتباط دیابت با بیماری های قلبی عروقی در مطالعه قند و لیپید تهران

مقدمه و اهداف: مطالعه مورد- هم گروهی جزء مطالعات جوان در اپیدمیولوژی است، به طوری که هنوز روی برخی از جنبه های روش شناختی آن بحث وجود دارد. در این پژوهش به مقایسه نتایج مطالعه مورد- هم گروهی با مطالعه هم گروهی در برآورد نسبت مخاطره، خطای استاندارد و برهم کنش های مورد نظر در بررسی ارتباط دیابت با بیماری های قلبی- عروقی پرداخته شد. روش کار: تعداد 1701 مرد و 2253 زن در سنین 75-40 سال به عنوان هم گروه اصلی در نظر گرفته شدند. با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده و با کسر نمونه گیری 3/0، نمونه گیری برای زیرهم گروه انجام شد. نسبت مخاطره با استفاده از تحلیل رگرسیونی کاکس برای مطالعه هم گروهی و سه روش prentice، self-prentice و barlow برای مطالعه مورد- هم گروهی محاسبه شد. هم چنین محاسبه برهم کنش های مورد نظر با استفاده از روش های رگرسیونی یاد شده صورت گرفت. نتایج: در مواقعی که درصد فراوانی متغیر مواجهه بیش تر از 10 درصد باشد؛ نتایج دو مطالعه هم در جمعیت دارای بروز بیش تر (هم گروه مردان) و هم در جمعیت دارای بروز کم تر (هم گروه زنان) مشابه بودند. در مواقعی که حجم نمونه هم گروه اولیه، کم تر از حدود 1250 نفر بود، نتایج مطالعه مورد- هم گروهی شباهت خود را به نتایج مطالعه هم گروهی از دست می داد. روی هم رفته مقدار خطای استاندارد در مطالعه مورد- هم گروهی بیش تر از مطالعات هم گروهی بود. از نظر بررسی برهم کنش ها، نتایج هر دو مطالعه مشابه بودند. نتیجه گیری: در صورت داشتن هم گروه با حجم نمونه کافی، نتایج مشابه خواهند بود. هم چنین بروز پیامد، تأثیر ناچیزی در اختلاف بین نتایج دارد در صورتی که تأثیر درصد فراوانی طبقات مواجهه بر اختلاف نتایج قابل توجه است.